Guus de Witte is door de KNVB onderscheiden als Scheidsrechter van Verdienste. Hij is ruim dertig jaar actief als KNVB-scheidsrechter. Lees verder voor een uitgebreid artikel.
De SAO Apeldoorn feliciteert Guus van harte met deze meer dan verdiende onderscheiding!
Scheidsrechter Guus de Witte onderscheiden
Woensdagavond ontving Ermeloër Guus de Witte de KNVB-onderscheiding Scheidsrechter van Verdienste. De Witte is ruim dertig jaar actief als KNVB-scheidsrechter.
De oud-Haaksberger (55), die sinds 1981 in Ermelo woont, werd tijdens een training verrast door Harderwijker Meine de Boer, scheidsrechtersbegeleider KNVB regio Harderwijk en Ermelo en omstreken. De Boer mocht De Witte namens de bond de speld en oorkonde overhandigen. De Witte is inmiddels al meer dan dertig jaar actief als amateurscheidsrechter, en de laatste jaren ook als docent in het opleiden van, veelal jonge, scheidsrechters. ,,Ik heb ondertussen op alle niveaus en landelijk gefloten en als assistent aangetreden’’ vertelt De Witte die in z’n dagelijks leven interim Zorgmanager is. Toen hij in 1981 op ’s Heeren Loo met de Z-opleiding begon, voetbalde De Witte nog in de jeugd. ,,Dat was bij HSC-21 in Haaksbergen. Door de week trainde ik bij de A1 van DVS’33 Ermelo. Ik had al snel last van de complicaties van het onregelmatige werken en na nog een paar jaar te hebben gespeeld in de senioren van DVS’33 bleek het scheidsrechteren makkelijker te combineren en zo groeide er een nieuwe passie.’’
Ermelose verenigingen
Momenteel fluit De Witte de 3e klasse bij de zaterdagamateurs in district Oost, maar hij overweegt om zich het komend seizoen beschikbaar te stellen voor de Ermelose verenigingen om wedstrijden te leiden waar geen KNVB-scheidsrechter voor aangesteld is. De Witte: ,,De vele kilometers door de week in de auto voor mijn werk als zelfstandig interim manager (zorg) en bedrijfs- en organisatieadviseur maakt het aantrekkelijk om in het weekend met de fiets naar de sport te kunnen.’’ Ondanks zijn leeftijd, overweegt hij nog niet te stoppen. ,,Zolang mijn gezondheid het toelaat wil ik wel blijven sporten (fluiten, hardlopen, mountainbiken). Maar ik merk wel dat het herstel na het fluiten op kunstgras langer duurt dan gras en dat met de toename van leeftijd het herstel bij blessures langer duurt.’’
Kippen
Volgens De Witte zijn de meest bijzondere wedstrijden voor een scheidsrechter die waar direct een beslissing gaat vallen om het kampioenschap of degradatie. ,,Ik herinner mij bijvoorbeeld de wedstrijd tussen vv Bennekom en SDV Barneveld in mei 2011. Voor de liefhebbers: er is een werkelijk prachtige samenvatting te zien op YouTube met de titel ‘SDVB la Grande finale’. Een kampioenswedstrijd met kippen op het veld, vuurwerk op de tribune en toeschouwers rijen dik. Die documentaire laat zien dat voetbal en alles eromheen emotie is en veel emoties oproept en ik vind het mooi om dát in goede banen te leiden en het plezier in en met sport voor alle betrokkenen te bevorderen.’’
Veranderingen
De Ermelose scheidsrechter merkt wel dat het voetbal verandert. Met name het respect voor leiding (en ook scheidsrechters) neemt af. ,,Binnen de lijnen heeft de scheidsrechter mogelijkheden om maatregelen te nemen en zaken bij te sturen. Op de (reserve)banken waar de coaches en soms een flink aantal mensen zitten, wordt het al moeilijker. En bij sommige toeschouwers vraagt ik me af wat hen bezielt. Soms zo beledigend richting de arbitrage. Ook richting de assistent scheidsrechters; een grote schande. Ik heb al eens iemand rondom het speelveld laten verwijderen voordat er hervat ging worden; paal en perk!’’ Guus de Witte geeft aan dat dit er gelukkig maar een beperkt aantal zijn. De Witte zou willen dat het voetbal nog meer leert en overneemt van Hockey en Rugby. De Witte: ,,Van het Rugby het respect voor de scheidsrechter en van het Hockey de regels en snelheid waarmee spelhervattingen moeten worden genomen. Daardoor is er nauwelijks tijd om met elkaar te debatteren en te protesteren. Ook het invoeren van vliegende wissels zou de snelheid en de attractiviteit ten goede kunnen komen.
Bron: Ermelo van Nu