We wisten dat zijn gezondheid tanende was, maar toch schrok ik toen ik hoorde dat Bob op donderdag 14 augustus jl. nog onverwacht was overleden. Hij mocht de gezegende leeftijd van 83 jaar bereiken.
De laatste keer dat ik hem in Casa Bonita opzocht, kon ik nog goed met hem een gesprek voeren. Tussen de regels door hoorde ik dat hij verlangde naar zijn levenseinde. Hij miste zijn vrouw, zijn Jo, die ongeveer een jaar geleden overleed, zo heel erg. Bob was na haar overlijden meer en meer gedesoriënteerd geraakt. Een heel belangrijk levensdoel voor hem bestond niet meer. Wel veerde hij op als hij over zijn kinderen en kleinkinderen sprak; dan twinkelden zijn dof geworden ogen. Na zijn overlijden mochten we dan ook uitspreken: “Het is goed geweest.” Dankbaarheid ging gepaard met verdriet.
Bob was vanaf 1962 lid van onze SAO en heeft diverse functies vervuld: zo was hij onder andere tweede secretaris, tweede penningmeester en lid van de jubileumcommissie 40 jaar SAO en werd hij voor al zijn inzet in 1987 tot Lid van Verdienste benoemd. Ook daarna bleef de SAO voor hem heel belangrijk en deed men nooit tevergeefs een beroep op hem. Vele jaren zette hij zich ook in voor ons clubhuis, zijn en onze Haven. Daarom ontving hij van de Centrale Organisatie in 1996 de Zilveren Scheidsrechter en werd hij in 2010 benoemd tot Erelid van de SAO.
Wat zullen wij hem missen! Hoe groot zal dan ook het gemis zijn voor zijn kinderen en kleinkinderen. Ik hoop dat de vele mooie herinneringen hun tot troost zullen zijn.
Wij zijn Bob heel veel dank verschuldigd. Hij was een man op wie je kon bouwen, een mens om van te houden.
Reinier Plante.
