In deze bijdrage schrijft René Beijen over het beoordelen van de prestatie van de scheidsrechter en het omgaan met deze feedback. Lees snel verder!
Als scheidsrechter kun je op verschillende manieren beoordeeld worden op het leidinggeven aan een wedstrijd. De formele beoordeling van de rapporteur, de reacties van de teams die je gefloten hebt, de reactie achteraf in de bestuurskamer, je familie of vrienden die een keertje naar je optreden kijken of je collega-scheidsrechters van de SAO. Allemaal heel waardevol, maar ze hebben niet allemaal dezelfde betekenis.
Zondag waren we met vier SAO-scheidsrechters (Leo, Jan, Arnold en ik) op bezoek bij Dierensche Boys om een collega van ons aan het werk te zien. Het toeval wil dat er ook een rapporteur en een waarnemer ordehandhaving aanwezig waren. Wat opviel was dat als wij iets noemenswaardigs zagen dat de rapporteur dit ook vermeldenswaardig vond. Want als wij dit bespraken pakte hij zijn notitieblokje om aantekeningen te maken. Wij zagen het blijkbaar zo gek nog niet of hij zag het blijkbaar zo gek nog niet. Dat is mooie constatering.
Wat verder opviel was dat wij onderling op de tribune niet altijd dezelfde waarneming hadden of voor een andere oplossing hadden gekozen. Door het hier met elkaar op de tribune over te hebben, krijg je meer inzicht. Waarom kies jij voor doorspelen en zou ik affluiten in deze situatie? Waarom zou ik met vermanen volstaan en kies jij ervoor om te waarschuwen? Leerzaam om zo met elkaar naar een wedstrijd te kijken en ik kan zeggen dat ik weer heb bijgeleerd op de tribune.
Als onze collega donderdag op de training is, gaan we het zeker over deze wedstrijd hebben. Hoe heeft hij het beleefd en hoe hebben wij ernaar gekeken. Als wij positief kritisch zijn naar onze collega dan zou mijn boodschap zijn: “je hebt goed gefloten en ik zie deze twee verbeterpunten.” Iets waarmee onze collega aan de slag kan als hij dat wil. Ik ben benieuwd naar de beoordeling van zijn rapporteur. Kijkt hij op dezelfde wijze naar de prestatie van onze collega of ….
Toeval of niet, terwijl ik dit schrijf, komt er een binnenkomende mail. Het is een nieuwe beoordeling van “noreply@knvb.nl”. Ik moet een paar keer goed slikken. Mijn slechtste rapport ooit, daar gaat mijn promotie. Toen ik thuiskwam vertelde ik dat het een lastige wedstrijd was, waarin ik niet mijn gebruikelijke niveau heb gehaald. Ik geef mijzelf altijd twee cijfers na een wedstrijd. Eén cijfer voor spelvreugde en één cijfer voor fluiten. Voor spelvreugde kwam ik uit op een cijfer 3. Voor het fluiten gaf ik mijzelf een kleine voldoende. Ik had de wedstrijd onder controle (ruim voldoende), maar niveau van technisch fluiten had zich aangepast aan het spelniveau (onvoldoende).
Waar lag dat nou aan? Dat lag deels aan het feit dat ik 35 dagen daarvoor ook een van beide clubs had gefloten en aan hun vijf gele kaarten en twee direct rode kaarten had getoond. Ik ging niet ‘waardevrij’ naar de wedstrijd. Ik trof een zeer lage acceptatiegraad van mijn beslissingen en het niveau van de wedstrijd was niet best. Ik ben inderdaad nog steeds niet waardevrij, een verbeterpunt. Het lag ook deels aan een in de rust opspelende blessure. De rapporteur had goed waargenomen dat ik in de tweede helft het spel op grotere afstand volgde dan in de eerste helft. Maar de rapporteur heeft ook zaken waargenomen die mij zijn ontgaan of zaken die ik anders heb beoordeeld. Ik ben zeer teleurgesteld in mijzelf op basis van deze beoordeling, want na twee keer net onder de promotiestreep te zijn geëindigd, kan er nu al een streep door mijn promotie. Heb ik daadwerkelijk zo ver onder mijn kunnen gepresteerd?
Ik zou het ontzettend fijn hebben gevonden als er een collega-SAO’er aanwezig was geweest bij deze wedstrijd. Ik zou graag zijn mening hebben gehoord, ook al zou die zeer kritisch zijn geweest. Had hij ook dezelfde dingen gezien als de rapporteur (zoals wij in de wedstrijd bij Dierensche Boys). Laten we daar maar eens vanuit gaan en werken aan de verbeterpunten die mij worden aangereikt door de rapporteur, want er zitten twee “hele bekende” bij.
Rapportage, hoe deed ik het? “Kan stukken beter!”
Donderdag lekker trainen en zondag naar Kilder. Lekker de Achterhoek in waar in elk geval vrienden uit Kilder langs de lijn staan die hun mening wel geven.
René Beijen
