In de dertiende ‘Van de Voorzitter’ vertelt René Beijen over zijn ervaringen als voorzitter en scheidsrechter van de SAO Apeldoorn. Lees snel verder.
De competities zijn gespeeld en we zitten in de laatste rondes van de nacompetitie. Voor de meesten van ons blijft het een bijzonder moment om met arbitrale trio’s te fluiten. Dit beperkt zich meestal tot de nacompetitie en de finalerondes van toernooien. Het vooraf afstemmen over de tenues, het ontmoeten op de parkeerplaats, wedstrijdafspraken maken met collega-scheidsrechters, de wedstrijden waar “echt” iets op het spel staat, volop publieke belangstelling. Dat is wat het voor mij bijzonder maakt om onderdeel te zijn van een arbitraal trio. Ik maak er geen geheim van. Ik fluit het liefst, maar het is goed om ook weer als assistent-scheidsrechter te functioneren. Twee lijnen in het vizier. Het publiek in de rug en het contact met de scheidsrechter.
Ik roep al jaren: het gaat goed met het functioneren van de club-assistent-scheidsrechters bij de selectie-elftallen. Zij kennen de spelregels, lopen op één lijn en nemen correct waar. Het is goed om dat te benadrukken, want zij vormen de overgrote meerderheid. Het is natuurlijk veel amusanter om het over de personen te hebben die de wedstrijd uitroepen tot “nationale vlaggetjesdag”. En ja hoor, in elke Vierde klasse Zondag die ik mag fluiten, ken ik er één. Ik weet zeker dat wij in 4 dezelfde persoon in beeld hebben. Maar dat betekent ook dat alle andere assistenten ons in staat stellen om de wedstrijden, als arbitraal trio, op een correcte manier leiden. Ik wil al deze assistenten bedanken voor de goede samenwerking dit jaar!
Als ik terugkijk op mijn afgelopen jaar als scheidsrechter dan kan ik niet anders concluderen dat het mijn meest bewogen seizoen is geweest als scheidsrechter. Er waren vele mooie momenten maar ook te veel dieptepunten. Om maar gelijk met het grootste dieptepunt te beginnen het “kledingincident”. Het feit dat dit gebeurd en het teleurstellende resultaat dat de dader, wegens gebrek aan bewijs, nooit is gestraft. En daarbij nog de strijd om je materiële schade vergoed te krijgen. Maar zoals zo vaak laat ook zien op wie je kunt bouwen en vertrouwen. Dank je wel collega’s van de SAO voor jullie emotionele steun. Datzelfde zeg ik ook tegen iedereen die mij buiten de SAO heeft gesteund. Alle bekenden maar ook alle onbekenden van social media, dank je wel!
Een ander dieptepunt is dat ik een speler na 11 minuten en 39 seconden spelen een direct rode kaart moest geven wegens ernstig gemeen natrappen zonder dat er bal in buurt was. De speler weigerde te vertrekken, kwam daarna terug het veld in, belaagde eerst de verzorger en daarna mij. Verder waren er twee wedstrijden waarbij ik dacht dat ik als veldmaarschalk was aangesteld om de oorlogsstrijd te leiden in plaats van leiding te mogen geven aan het leuke spelletje voetbal. Dat zijn 4 wedstrijden van de 29 aanstellingen: dat is te veel!
Maar aan de andere kant staan daar dus 25 aanstellingen tegenover die mijn hobby wel de moeite waard maken. Tel daar nog eens bij op de oefenwedstrijden en de wedstrijden als clubscheidsrechter. Ik wil die clubs, die spelers, die bestuursleden bedanken dat zij net als ik het voetbalspelletje de moeite waard vinden en er alles aan doen om het prettig en aangenaam te houden. Natuurlijk, voetbal is een spel en er moet gestreden worden om de hoofdprijs. Want zeg nou eens eerlijk, wat is een hoofdprijs zonder strijd.
Als ik terugkijk op mijn seizoen als deelnemer van de SAO-spelregelcompetitie dan ben ik soms verrast. Verrast door mijn foute antwoorden en ook verrast door mijn goede uitslagen. Al met al heb ik een goed seizoen gedraaid, want ik mag deelnemen aan de interne spelregelfinale van de SAO. Officieel ken ik mijn tegenkandidaten niet, maar dit zijn natuurlijk onze toppers die ook deelnemen (of hebben deelgenomen) aan de spelregelwedstrijden tussen scheidsrechtersverenigingen. Voor mij een mooie waardering van een goed seizoen, maar in alle eerlijkheid een podiumplaats tegen deze toppers zit er niet in. Je kunt er natuurlijk bij zijn op 8 juni in ons eigen clubhuis “De Haven”.
Als ik terugkijk op mijn periode als bestuurslid dan ben ik zeer tevreden. Ik ben zeer tevreden hoe wij samenwerken als bestuursleden. Ik ben blij met de waardering die wij mogen ontvangen. Maar ik wil ook die waardering teruggeven aan jullie als leden. We zijn een kleine vereniging van circa 100 leden en we zullen het met elkaar moeten doen. Trainen, schoonmaken, bardienst draaien, spelregels, verloting, de derde helft op onze clubavond, ontspanningsactiviteiten, lief en leed delen, etc.
Het wedstrijdseizoen is ten einde, maar laten we elkaar blijven opzoeken. Op de donderdagavond, in de SAO-groepsapp of op welke wijze dan ook.
Met sportieve groet,
René Beijen
René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn
