‘Van de Voorzitter’ (22)

Mijn vorige column schreef ik rondom het carnavalsweekend. Sinds die tijd hebben wij vele koude dagen gekend. Wedstrijden werden afgelast en andere wedstrijden gingen wel weer door. We naderen nu de ontknoping in de beker en in de competitie. We ontkomen niet aan voetbal op doordeweekse avonden want her en der is een achterstand opgelopen.

Ik had enkele weken geleden al een stukje tekst geschreven over molestatie, omdat ik geraakt werd door het verhaal van een scheidsrechter van onze vereniging. Ik was geraakt en dacht dit wil ik van mij afschrijven en wereldkundig maken. Na een weekje vond ik dat ik misschien wel te emotioneel had gereageerd, maar afgelopen donderdag stond ik samen met hem op het trainingsveld. Hij was nog steeds onder de indruk van hetgeen hem al enkele weken geleden was overkomen. Vandaar alsnog dit stukje tekst dat ik op 14 februari heb geschreven:

…Vlak na het schrijven van mijn vorige column werd gebeld met de mededeling dat één van onze scheidsrechters van de SAO Apeldoorn is geconfronteerd met geweld. Ik riep wat krachttermen en dacht dat is het tweede geval dit jaar. In mijn vorige column maakte ik melding van het feit dat ik was benaderd door dhr. Brinkman uit Apeldoorn die in het kader van zijn studie een onderzoek wil doen naar veiligheid arbitrage.

In beide gevallen gaat om fysiek contact tussen scheidsrechter en een persoon die is vermeld op het wedstrijdformulier. Scheidsrechter X werd na het eindsignaal van achter belaagd door een gewisselde speler die hem een tik op het achterhoofd verkocht, waardoor fysiek ongemak ontstond. Scheidsrechter Y werd na het rustsignaal belaagd door de club-assistent die eerst verbaal verhaal kwam halen over zijn beslissingen en vervolgens de scheidsrechter naar de grond werkte. De scheidsrechter kreeg dermate fysieke klachten dat hij de wedstrijd niet kon hervatten.

In gedachten dwaalde ik af of ik mij nog meer van deze gevallen dit seizoen kon herinneren. Gelukkig niet! Maar er kwamen wel vele voorbeelden voorbij van grensoverschrijdend verbaal gedrag tegen een scheidsrechter. De meeste van deze gevallen kwam ik persoonlijk tegen bij de clubscheidsrechters van mijn plaatselijke club. Daar ben ik immers lid van de scheidsrechterscommissie. Van twee van deze scheidsrechters weet ik dat ze behoefte hadden aan een korte pauze voordat ze de volgende wedstrijd wilde fluiten.

Moet ik nu een statement maken en deze clubs openlijk aan de schandpaal nagelen? Het is wel van deze tijd om dit op social media te gooien. Lekker grove ongezouten teksten erbij en voor dat je weet creëer je een nieuw trending topic.  Moet ik in deze tijden van nepnieuws de feiten nog even aandikken en het aantal meldingen verveelvoudigen? Het is wel van deze tijd, maar het kan je ook de kop kosten.

Maar wat ik wel weet is dat ik het niet kan en ik het niet wil laten lopen. Grensoverschrijdend verbaal gedrag naar scheidsrechter pikken we niet! Fysiek contact (gepaard gaan met geweld) ten aanzien van  de scheidsrechter is rood en staken wedstrijd! Dik rapport naar de KNVB die vervolgens gepaste straffen oplegt.

Het verhaal van scheidsrechter X heeft geleid tot een tuchtzaak bij de KNVB. De club van de dader heeft zelf direct maatregelen genomen tegen deze speler, hebben wij uit betrouwbare bron vernomen. Het verhaal van scheidsrechter Y is nog vers van de pers. Maar over de pers gesproken die schrijft in De Gelderlander: “Duel …. gestaakt na blessure arbiter. Het duel werd halverwege gestaakt door een blessure van arbiter. De leidsman, die een aanvaring met de Velpse grensrechter achter de rug had, kampte met rugklachten.” Feitelijk een correcte weergave of toch niet?

Ik heb als voorzitter natuurlijk contact gezocht met de scheidsrechter. Zijn reactie: ‘Dit is de eerste keer in 40 jaar dat mij dit overkomt.” Gelukkig maar zeg ik. Dit is de eerste feitelijke weergave “de eerste keer in 40 jaar”. Daarbij komt dat deze scheidsrechter een zeer gerespecteerde scheidsrechter is, goede persoonlijkheid en een bovengemiddelde conditie. Voor mij een feitelijke constatering en ik voldoende kan onderbouwen. Het is goed presterende scheidsrechter volgens de KNVB-ranglijst. Toch overkomt hem dit. De scheidsrechter heeft mij zijn verhaal verteld en ik heb gezegd: we houden contact. Het is een week verder en hij heeft het mentaal een plekje kunnen geven en de fysieke klachten zijn bijna weg. Hij neemt geen pauze en fluit het eerstvolgende weekend gewoon zijn wedstrijd. Gesprekken met zijn partner en met ons op de donderdagavond maken dat hij er weer klaar voor is.

Toch nog maar even over die schandpaal want het zit mij behoorlijk dwars. De twee grensoverschrijdende gedragingen tegen de clubscheidsrechters bij mij in het dorp werden gepleegd door clubs die qua “naam en faam” bekend zijn. Vraag 10 scheidsrechters en 7 zullen zeggen: ‘voor mij liever een ander.’ Vraag het ploegen die bij die teams in de competitie zitten en 8 van de 10 zeggen: ‘zal blij zijn als die wedstrijd voorbij is en we er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen.’ Ik zie je denken: ‘Dit is wel subjectief en gekleurd, voorzitter.’ Is dat zo?

Ik stelde de vraag: ‘pak een willekeurige stad, bij welke club fluit je het liefst en bij welke club kom je het minst graag?’ Waarom is dat zo? Heb je die vraag beantwoord? Pak dan een volgende willekeurige stad. Beantwoord opnieuw die vraag? Heb je die? Herhaal dat dan nog een paar keer. Kijk welk patroon je voor jezelf kunt ontdekken.  Welke factoren bepalen waarom ik het liefst fluit bij een club en welke factoren bepalen waar je minst graag fluit?

Ik denk het kernwoord te kennen: respect voor mij als scheidsrechter. Respect heeft misschien meerdere kleuren, maar daar ligt mijns inziens wel de kern.

Ik schreef in mijn vorige column over Trekvogels. Ik herinner mij nog de ontvangst en de wedstrijd bij Mariënvelde. Daar kom ik graag en terwijl ik dit schrijf krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Respect voor mij voor, tijdens en na de wedstrijd. Maar ook respect naar zichzelf en zelfreflectie.

Ik wil en ik kan grensoverschrijdend verbaal geweld en elk fysiek geweld niet laten lopen. Geweld tegen de scheidsrechter moeten we gezamenlijk proberen uit te bannen. Aanpakken die handel, maar dat begint bij jou als scheidsrechter of als assistent scheidsrechter. Overkomt het je? Pik het niet. Maak er werk van. Vanuit de SAO-Apeldoorn zullen wij je begeleiden.

Als ik dit nu weer lees, dan sta ik nog steeds achter de bovenstaande tekst die ik een maand geleden schreef. Overstappen op een ander onderwerp  is lastig. Maar in deze column bespreek ik vaak meerdere onderwerpen.

Op het bestuurlijk vlak spelen voldoende zaken maar het zijn over het algemeen de gebruikelijke zaken. We hebben wel gesproken over twee zieke leden. Het is lastig om contact met ze te krijgen en we zijn oprecht benieuwd hoe het met hun is. We blijven het proberen en ik wens jullie liever persoonlijk beterschap dan via deze column.

Naast onze reguliere clubavond hebben we binnenkort:

• Op 24 maart de Paasbingo.
• Op 27 maart als bestuurders COVS Oost een gesprek met Pol Hinke, voorzitter van de landelijke COVS.
• Op 3 april onze jaarlijkse informele ALV.
• Op 9 april een avond met als thema “aanpak clubarbitrage”.

We hebben de afgelopen periode ons clubhuis “De Haven” opengesteld voor themabijeenkomsten van de KNVB. André en ik zijn op bezoek geweest bij de algemene ledenvergaderingen van respectievelijk de scheidsrechtersverenigingen Deventer en Zutphen. Fijn dat we daar aanwezig kunnen en mogen zijn.

Maar waar ik toch weer het meeste naar uitkijk is de activiteit op de velden. Onze verhalen in de SAO-app laten ons enthousiasme zien. Hoe hebben we het beleefd en hoe kunnen we elkaar beter maken. Mijn eigen wedstrijden waar ik als scheidsrechter actief was, hadden allemaal een spectaculair scoreverloop met “handbaluitslagen”. Vaak waren dit ook wedstrijden waar ik al mijn aangeleerde vaardigheden kon inzetten. Ik kijk al weer uit naar de volgende wedstrijden, waar onder een achtste finale beker op woensdagavond.

Met sportieve groet,
René Beijen

René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn.