In de 40e column ‘Van de Voorzitter’ vertelt René Beijen over zijn ervaringen als voorzitter van de SAO Apeldoorn en als scheidsrechter.
Het is nu volop vakantietijd. Dat betekent weinig nieuws vanuit het bestuur of vanuit wedstrijden. Toch goed om maar eens een aantal zaken de revue te laten passeren.
BBQ
Eind juni was er de traditionele BBQ van de SAO. Een gezellige afsluiting van het seizoen met ongeveer 30 personen.
Schoonmaak
Op 1 juli stond de grote schoonmaak van onze “Haven” gepland. Iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen aan deze extra schoonmaak wil ik van harte bedanken. Naast het gebruikelijke onderhoud en wekelijks schoonmaken van onze accommodatie is de grote schoonmaak juist nodig om die zaken aan te pakken waar we anders niet aan toekomen. Van het wassen van de gordijnen tot schoonmaak op niet makkelijk toegankelijke plekken. Ik herinner mij de grote schoonmaak thuis. Een keer per jaar werd de koelkast naar voren gehaald en als je zag wat zich daarachter in een jaar had opgehoopt aan smeer, dan was dat toch wel weer even schrikken, terwijl je het een jaar eerder “spik en span” had gemaakt en de rest van het jaar keer je toch nooit op die plek.
Ik kon dit jaar niet mijn steentje bijdragen aan de grote schoonmaak vanwege mijn zomervakantie, enkele jongeren waren aan het fluiten in Zweden, maar wat ik verwacht op mijn eerste clubavond op 18 juli in ”De Haven”; als je aan een tafel bij de gordijnen zit, dat je de frisheid van de gordijnen kunt ruiken. Spinrag op hoge plekken weer is verdwenen en de vloeren weer tip top glanzen. Dank aan allen die hier een bijdrage aan hebben geleverd.
Ik hoop dat elke vereniging waar wij fluiten ook zo’n initiatief heeft en dat wij in frisruikende accommodaties ons mogen omkleden, gebruik kunnen maken van goed werkende douches en bovenal onze hobby kunnen uitoefenen op prachtige velden.
Conditie van grasvelden
Zoals jullie weten is mijn favoriete vakantiebestemming “de bergen”. Elk jaar ben ik weer verrast over de voetbalvelden in deze omgeving. Een hele kunst om daar een vlak veld te krijgen. In de Pyreneeën zag ik vele kunstgrasvelden, maar dit jaar in Oostenrijk waren het over het algemeen grasvelden. Elk bergdorp heeft toch één voetbalveld. En dat is meestal ook het enige veld, dus trainen en wedstrijden. De dorpen waar ik was hebben gemiddeld zo’n 1500 inwoners, dus de veldbelasting valt wel mee. Maar het is toch een heel kunst om op deze ondergrond een mooi grasveld neer te leggen en te behouden.
Ik stop dan wel eens bij zo’n veld en loop dan eens rond op dat veld en dan zie ik veel gras, maar daardoorheen zit ook veel groen dat geen gras is. Maar ook daar wordt beregent en zijn vrijwilligers bezig de optimale mat neer te leggen. In mijn vakantiedorp hebben ze maar liefst 2 velden terwijl het dorp slechts 1400 inwoners heeft. Het hoofdveld is een prachtige grasmat met veel demping maar bij de achterlijnen loopt het al af. Een hoekschop nemen is al een hele kunst. Het tweede veld is een mengeling van gras, klavertjes en ander groen. Je merkt ook dat het rechtstreeks op de bergen groeit want de demping is slecht. Maar ook daar werken de vrijwilligers hard aan een optimale veldconditie. Ben benieuwd naar de conditie van onze eigen trainingsgrasmat in Apeldoorn.
Fysieke conditie
Over conditie gesproken. De SAO traint de hele zomer door om ons in staat te stellen om conditioneel klaar te zijn voor het nieuwe seizoen. Maar ik weet dat velen van ons er nog één of meerdere trainingen bij doen in de week. Op 18 juli kijk ik hoe ik ervoor sta. Samen met de trainingsbeesten die niet op vakantie zijn, sta ik dan op het veld, even meten waar ik sta. Ik heb natuurlijk doorgetraind als “oude man” deze zomer, want anders red ik het niet. Ik heb van de KNVB-site de trainingen gedownload. Daar vielen mij twee dingen op. Ten eerste onze eigen trainer doet het erg goed, erg gevarieerd en volgens het boekje. Klasse Gijs! Ten tweede mijn eigen trainingen moeten ook bestaan uit duurtraining en intervaltraining. Ben benieuwd of ik deze zomer goed bezig ben geweest in Oostenrijk.
De spelregelwijzigingen
Elk jaar tijdens mijn zomervakantie lees ik de nieuwe spelregels een paar keer door. Je behoort als scheidsrechter de spelregels te kennen. Dat maakt je nog geen goede scheidsrechter, maar het wel een essentieel onderdeel.
Natuurlijk zullen wij daar bij de SAO aandacht aan besteden. Voor onszelf, maar we zullen ook een avond organiseren voor alle geïnteresseerden. Noteer vrijdagvond 30 augustus alvast in de agenda! Het zal niet makkelijk zijn in de eerste wedstrijden, want spelers moeten er ook aan wennen.
Op mijn vakantie in Oostenrijk speelde de plaatselijke ASKO Dellach een oefenpotje tegen Rapid Lienz, met een bondsscheidsrechter. Leuk feit is dat men in Oostenrijk speelt zonder assistent-scheidsrechters. Ik heb twee zaken geconstateerd. Gelukkig was de scheidsrechter niet foutloos, hij is immers ook een mens, maar er is in de hele wedstrijd geen onvertogen woord naar hem geuit. Prachtig om zo’n hoge acceptatiegraad te zien, tijdens deze derby.
Maar wat ook op opviel was dat de nieuwe spelregels nog niet waren doorgedrongen tot Oostenrijk. De tegenstander mocht nog in de muur staan, de nieuwe scheidsrechtersbal (4 meter afstand voor allen, behalve nemer) werd nog niet uitgevoerd. Het veld verlaten via de snelste route werd ook niet toegepast. Een mooie uitdaging voor ons aan het begin van het nieuwe seizoen.
De Størsjö Cup
Een groots opgezet toernooi dat jaarlijks wordt gehouden in Zweden. De enthousiaste verhalen van afgelopen jaren leidden ertoe dat zes SAO’ers actief waren bij dit toernooi. Aan mij is verteld dat de beste scheidsrechter en de beste assistenten van het toernooi worden aangesteld om de finale te leiden. Remon en Muhamed maakten onderdeel uit van het trio dat de finale leidde. Een mooie beloning voor een goed toernooi, maar nog veel belangrijker is dat jullie alle 6 een ervaring rijker zijn geworden op een leuk toernooi hebben met interessante ontmoetingen.
De teleurstelling
Wij kennen dit seizoen als SAO zeer veel promoties. Daar zijn wij heel blij mee. Maar er was ook de andere kant van de medaille. De teleurstelling dat er geen promotie was of in een enkel geval zelfs een degradatie. Dat is een realiteit waar je niet altijd blij van wordt. In het blad de scheidsrechter werd hierover een gerelateerd artikel geschreven op pagina 15 met als titel “kritisch bekeken”. Ik hoop dat wij bij de SAO Apeldoorn het komende seizoen weer met elkaar aan de slag gaan op onze clubavond om fysiek en mentaal (nog) sterker te worden. Hopelijk leidt dat tot het gewenste resultaat. Maar nog veel belangrijker is dat we onze hobby leuk en uitdagend blijven vinden.
De clubscheidsrechter
Ik mocht in juni fluiten op een toernooi in Ermelo en daar kom ik jaarlijks veel dezelfde scheidsrechters tegen. Onder hen een aantal fanatieke clubscheidsrechters die binding hebben met hun eigen club. Elke week op pad naar een andere club is voor hen minder aantrekkelijk. Wat ze wel aangaven was dat ze specifieke trainingen misten. Ik kon het natuurlijk niet laten om ze uit te nodigen om op onze clubavond mee te komen trainen. Onze Evert hapte toe en wil het komende seizoen weer actief komen trainen. Hopelijk volgen er meer clubscheidsrechters!
Het bestuur
Het bestuur is ook de hele zomer aanspreekbaar. De bestuursvergaderingen starten begin september en worden in één keer per zes weken gehouden op een maandagavond.
Mijn persoonlijke doel als scheidsrechter
Dit seizoen genieten in de 3e klasse van alle nieuwe clubs en de potjes voetbal. Mijn ambitie is het halen van de 2e klasse, maar fluiten is mijn hobby, dus plezier is het enige dat echt telt, maar de ambitie is er nog steeds.
Een hele mooie zomervakantie en een goede voorbereiding op het nieuwe seizoen.
Met sportieve groet,
René Beijen
René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn.
