In de 50e column ‘Van de Voorzitter’ vertelt René Beijen over zijn ervaringen als voorzitter van de SAO Apeldoorn en als scheidsrechter.
Ik kijk terug op een geslaagde nieuwjaarsreceptie. Onze clubavond op 2 januari stond geheel in het teken van de nieuwjaarsreceptie. Het was goed om te zien dat, in een goed gevulde kantine, iedereen elkaar het beste toewenste voor het nieuwe jaar 2020! Het is fijn om voorzitter te mogen zijn van zo’n kleine en hechte scheidsrechtersvereniging. Op deze avond hebben wij het nieuwe voetbaltenue in ontvangst mogen nemen. Onze oude tenues schenken wij aan de Stichting Life Goals, een organisatie die opkomt voor daklozen en kansloze jongeren. Natuurlijk spraken wij de wens uit dat deze tenues de SAO Apeldoorn tot grote sportieve prestaties in staat zou stellen en dat het niet alleen maar blijft bij “de mooie bink uithangen”. Dat onze wens meteen op 4 januari 2020 in vervulling zou gaan dat hadden we in onze stoutste dromen niet durven dromen. De SAO Apeldoorn won het Jan Willem van Essen zaalvoetbaltoernooi.
Terwijl de jongens in Kampen aan het voetballen waren floot ik de nieuwjaarswedstrijd in Eerbeek tussen het team van O19 tegen het team van leiders/trainers. Bij rust leek het een gelopen race met stand van 4-0 in het voordeel van O19. Maar daar waar de patatgeneratie het te licht opnam in de 2e helft toonde het team van leiders/trainers veerkracht. Met tikkie-takkie-voetbal werd de tegenstander onder druk gezet en na 90 minuten werd de eindstand van 7-4 bereikt. Het was jammer dat de nieuwjaarsreceptie op tijd moest beginnen, want als er nog even door-gevoetbald zou mogen worden dan was de stand minimaal gelijk getrokken.
Op vrijdag 10 januari startte het TW2020. Dit technische weekend in Drenthe kende een gezonde mix van fysieke inspanning, mentale training en gezelligheid.
De scheidsrechter in 2020
Wat er van een scheidsrechter verwacht mag worden, staat onder andere in de spelregels veldvoetbal vermeld onder spelregel 5 “de scheidsrechter”. Dit betreft 6 pagina’s. Om duidelijke afspraken te maken omtrent arbitrage verschijnt jaarlijks het handboek arbitrage veldvoetbal. Dit handboek bevat ongeveer 60 pagina’s. Dat is alleen nog maar theorie. Vervolgens dient de scheidsrechter zichzelf te bekwamen met opleidingen, fysieke trainingen, mentale trainingen en natuurlijk gewoon “de potjes fluiten”. Hoe was dat in 1947?
De scheidsrechter in 1947
De Handleiding voor Scheidsrechters uit 1947 laat echter ook verrassend veel overeenkomsten zien met het fluiten anno 2020. In zeer bloemrijk taalgebruik wordt bijvoorbeeld omschreven wat destijds de vereischten waren om een goede scheidsrechter te zijn/worden. Zo zal blijken dat daar in essentie niet veel aan is veranderd. De originele uitgave van deze handleiding is in het bezit van SAO-er Patrick van Bork. Zijn vader is in een ver verleden rapporteur geweest en in die hoedanigheid heeft hij in 1947 de betreffende Handleiding voor Scheidsrechters ontvangen. Door de teksten uit het boek te scannen en vervolgens te digitaliseren zijn de komende publicaties mogelijk geworden.
In hoofdstuk 1 van deze handleiding wordt gesproken over eigenschappen die zijn vereist voor een scheidsrechter. “Bij een voordracht heeft een scheidsrechter zich eens als volgt uitgelaten over de kwaliteiten, waarover een ideaal voetbalrechtspreker moet beschikken, t.w.: ,,de Wijsheid van een Socrates, het oordeel van een Salome, het geduld van een lam, de onverstoorbaarheid van een Chinees, de kracht van een Hercules, de snelheid van een hert, de huid van een rhinoceros en de geslotenheid van een oester”.”
Daar wordt je toch even stil van. Er wordt gesproken over de ideale scheidsrechter en gelukkig maar dat niemand perfect is?. Ik kijk uit naar de volgende publicaties die op onze website zullen volgen.
Dit is mijn 50ste “Van de voorzitter”, waarin ik probeer de bestuurlijke zaken, de zaken rondom voetbal en arbitrage en (mijn) belevingen op en rondom de velden in een column te beschrijven. Op deze wijze wil ik een doorkijkje geven van de zaken die spelen bij een scheidsrechtersvereniging. Zolang ik zelf de energie heb om deze column te schrijven en daar positieve feedback op krijg, ga ik daarmee door.
Veel plezier op de velden!
Met sportieve groet,
René Beijen
René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn.
