Afgelopen zomer waren enkele scheidsrechters van de SAO Apeldoorn actief op de Storsjö Cup in Zweden. Lees nu het verslag van Melvin Brink.
Zondag 2 juli – Vroeg in de ochtend was het dan eindelijk zover, de Storsjöcup 2017 stond voor de deur. Een groep van 20 (later in de week 21) enthousiaste scheidsrechters verzamelde zich in de centrale hal van Schiphol Airport om te vertrekken richting het vliegveld van Stockholm, Zweden.
Na prettig kennisgemaakt te hebben begon de reis richting Östersund, de speelstad van het toernooi. Eenmaal aangekomen op de Zweedse luchthaven kwamen wij tot de ontdekking dat het vluchthavenpersoneel hardhandig met de bagage omgegaan was aangezien een vijftal koffers dusdanig beschadigd bleken dat er niets anders op zat dan nieuwe koffers te halen bij de servicedesk.
In Östersund verbleven wij in het clubhuis van één van de plaatselijke voetbalverenigingen, namelijk Ope IF. Na een zeer hartelijke ontvangst werd de eerste dag afgesloten met een etentje in het centrum van de stad.
Na de eerste nachtrust begon onze vrije maandag. De dag werd gestart met een ontspannen, goed verzorgde uitlooptraining onder leiding van Jelle Besselsen. Na een aantal oefeningen werd de training afgesloten met een potje voetbal in de sporthal van het sportcomplex. Hier werd op pijnlijke manier duidelijk waarom wij scheidsrechters geworden zijn, haha. Toen de training eenmaal achter de rug was en iedereen zich opgefrist had vertrokken wij naar het stadscentrum om deze in groepjes te verkennen. Mocht je ooit in Östersund zijn neem dan zeker even een kijkje bij het prachtige meer! Aan het einde van de middag zijn we met het openbaar vervoer teruggegaan naar het sportcomplex om daar te eten. De dag werd afgesloten met een pubquiz verzorgd door Gerke Jansen. Aan het einde van de avond was het tijd voor de eerste briefing met daarbij de eerste wedstrijdaanstellingen. Hierna heeft een ieder zijn sporttas voor de volgende dag klaargemaakt en zijn we gaan slapen.
Op dinsdag 4 juli was de eerste officiële speeldag van het toernooi aangebroken. Voor de meesten van ons stonden er direct drie wedstrijden op het programma. Voor vier pechvogels startten de eerste wedstrijden al om 08.00 in de ochtend. Alle nieuwe deelnemende scheidsrechters waren tevens om 08.00 van de partij om van dichtbij te zien hoe alles in zijn werking ging op het toernooi. Halverwege de ochtend kwam de toernooiorganisatie ons twee sofa’s brengen, welke wij gedurende de week konden gebruiken. Toch wel prettig om tijdens de rustperiodes even lekker te kunnen zitten kijken naar de collega-scheidsrechters. De laatste wedstrijden waren rond de klok van 18.00 ten einde. Na het avondeten en een frisse douche (soms letterlijk) werd de dag opnieuw afgesloten met een briefing en de wedstrijdaanstellingen voor de volgende speeldag.
De volgende dag werden de eerste wedstrijden wederom rond de klok van 08.00 afgetrapt. Opnieuw waren er dus vier pechvogels die vroeg uit de veren moesten. Gelukkig voor hen had de organisatie de dag daarvoor een zeer fatsoenlijke huurauto (voor de kenners onder ons: Mercedes GLA) geregeld waarmee zij naar het sportcomplex gebracht werden. De rest van de groep was uiterlijk 09.00 aanwezig op het sportcomplex. Gedurende de dag kwam de toernooiorganisatie wederom op de proppen met een zeer welkome upgrade van onze rustplaats, namelijk een prachtige blauwe partytent! Met de Nederlandse vlag als “finishing touch” werd het echt ons eigen plekje op het sportcomplex. In de middag werd de groep uiteindelijk gecompleteerd door niemand minder dan Gilbert Zoutewelle a.k.a. “Opa” (Gilbert is de oudste deelnemer van de groep). Gilbert reisde op eigen gelegenheid naar Zweden door het heugelijke feit dat zijn zoon geslaagd was voor zijn schoolexamens. De laatste wedstrijden kwamen wederom rond de klok van 18.00 ten einde. Na te hebben gegeten en gedoucht werd de dag afgesloten met een spelregelquiz verzorgd door Gilbert. Tot slot kregen wij een briefing met daarbij de wedstrijdaanstellingen voor de volgende speeldag.
Donderdag 6 juli betekende een dag met veel wedstrijden waaronder het debuut van Gilbert. Opnieuw werd de dag om 08.00 gestart met een viertal wedstrijden. Gilbert mocht aan het einde van de ochtend voor het eerst opdraven. Hij werd gesteund door een gros van collega scheidsrechters. Verder werd deze dag veel gebruik gemaakt van de coachings-headset van de SAO. Voor iedere scheidsrechter is het denk ik prettig om live feedback te ontvangen, de beste stuurlui staan immers aan wal. Ik heb in ieder geval veel geleerd van de coaching via deze headset. Het was voor mij daarnaast ook de eerste keer dat ik heb gewerkt met een headset. De laatste wedstrijden waren deze dag rond 19.00 afgelopen. De dag werd afgesloten met de welbekende briefing. Echter werd deze briefing aangevuld met het reglement voor de knock-outfase van het toernooi. Deze stond immers op de volgende dag voor de deur.
In de ochtend van vrijdag 7 juli werden eerste de laatste poulefase wedstrijden afgewerkt. Bij veel wedstrijden was te merken dat er daadwerkelijk wat op het spel stond. De teams streden voor wat zij waard waren. Rond het middaguur werden de eerste wedstrijden van de knock-outfase aangevangen. De eerste knock-outwedstrijden verliepen vlekkeloos. Echter ontstond op een gegeven moment onduidelijkheid over de hervatting van het spel nadat een wedstrijden in een gelijk spel geëindigd was. Ons was immers geïnstrueerd om een verlenging van tweemaal vijf minuten toe te passen met daarbij de “Golden Goal”-regeling. Dit bleek echter niet het geval waardoor een wedstrijd, welke inmiddels was beslist met een “Golden Goal” teruggedraaid moest worden aangezien er strafschoppen genomen moesten worden om de uiteindelijke winnaar te bepalen. Gelukkig kwam dezelfde winnaar hierbij uit de bus. Uiteindelijk bleek het allemaal te gaan om een miscommunicatie vanuit de Zweedse toernooiorganisatie aangezien zij per ongeluk verschillende toernooireglementen hadden uitgezet. Al met al is het goed opgelost en konden de volgende wedstrijden met ietwat vertraging gestart worden. De laatste wedstrijden eindigden op deze dag rond 23.00 (!) in de avond. In Nederland zou hiervoor een lichtinstallatie nodig geweest zijn, maar in Zweden is het rond dit tijdstip gewoon licht, aangezien het in de nacht niet donker wordt in de zomer. De avond werd afgesloten met de briefing voor de laatste speeldag, de finaledag. Hierbij werd bekend gemaakt dat Jelle Besselsen de eer kreeg om de hoofdfinale van het toernooi te fluiten. Uiteindelijk bleek dat de Nederlandse equipe ook de B-finale van het toernooi aangesteld had gekregen! SAO’er Jordin Brouwer was hierbij assistent.
De finaledag begon voor sommigen, waaronder ik, vroeg. Om 8.00 werd gestart met de halve finale tussen het Mexicaanse Intercups tegen een Noors amateurelftal. Ik kreeg de eer om assistent te zijn bij deze halve finale. Gedurende de dag werden veel teams geëlimineerd. Vele wedstrijden en soms strafschoppenseries later waren wij aan het einde van de middag beland bij het slotstuk van het toernooi, de hoofdfinale van de jongens onder de 16. Jelle Besselsen kwam enigszins gespannen maar zelfverzekerd het veld op voor de finale, welke live werd uitgezonden op de plaatselijke Zweedse televisie. Op zijn verjaardag floot Jelle een prima finale. Helaas werd deze finale niet zo spannend als iedereen gehoopt had. Al na 25 minuten was Jelle genoodzaakt om de rode kaart tevoorschijn te halen als gevolg van het ontnemen van een duidelijke scoringskans. Het was op dit moment al 1-0 voor de ploeg welke met 11 spelers op het veld stond. Na de veldverwijdering werd het contrast nog groter en stond de 2-0 al snel op het bord. In de 2e helft werd het nog 3-0 na een uitstekende aanval. Na 50 minuten (op het toernooi werden wedstrijden van tweemaal 25 minuten gespeeld) vond Jelle Besselsen het welletjes geweest en beëindigde hij het toernooi met zijn laatste fluitsignaal. Met een voldaan gevoel stapte hij van het veld. Het toernooi was nu echt ten einde.
Een deel van de groep keerde na de finale alvast terug naar het clubhuis van Ope IF om zich daar klaar te maken voor de afsluitende feestavond. Opeens ontvingen wij bericht vanaf het sportcomplex dat het brandalarm was afgegaan, omdat een boiler van de scheidsrechterskleedkamers het had begeven. De geruchten gingen dat een zeker scheidsrechterstrio te warm zou hebben gedoucht na de slopende finale, haha. Uiteindelijk zijn we met zijn allen vertrokken naar het centrum van Östersund om daar gezellig uit eten te gaan in gezelschap van een deel van de Zweedse scheidsrechtersbond.
Rond de klok van 22.00 vertrokken wij per openbaar vervoer naar onze verblijfsplaats voor het afsluitende feest. Onze buschauffeur wist niet wat hem overkwam met 21 hossende Nederlandse scheidsrechters. Na veilig aangekomen te zijn bij het clubhuis werd de koelkast van onze slaapzaal vakkundig leeggemaakt, alle versnaperingen konden immers toch niet mee terug in het vliegtuig naar Nederland. Tijdens het feest dat losbarstte werd een aantal Zweedse scheidsrechters een aantal bekende Nederlandse nummers aangeleerd in combinatie met de bijbehorende dansmoves. Tot slot werd het feest afgesloten met de traditionele nachtwandeling door de natuur van Östersund. Het is erg bijzonder om rond half drie in de nacht onder een licht gekleurde hemel langs het water te lopen, terwijl je eigenlijk gewend bent dat het rond die tijd pikdonker hoort te zijn. Na de wandeling is iedereen gaan slapen aangezien de terugreis de volgende dag weer op het programma stond.
In de ochtend van 9 juli vertrokken wij rond 09.00 uit Östersund richting het vliegveld van Stockholm om vandaaruit terug te vliegen naar Amsterdam. Velen van ons besloten de gemiste slaapuurtjes in te gaan halen in de bus. Rond 13.00 werd gestopt voor een heerlijke lunch aan een prachtig meertje in de Zweedse natuur. Na de lunch hervatten wij onze reis naar huis. Wij hadden een aantal (zeer) fanatieke Formule-1 liefhebbers aan boord, wat betekende dat de Grand Prix van Oostenrijk gekeken moest gaan worden in de bus. Wat een mooie race had moeten worden eindigde in de 1e bocht al in een deceptie. Om en nabij de klok van 16.30 arriveerden wij op de luchthaven van Stockholm. Hier hebben wij nog eenmaal gedineerd met elkaar waarna wij rond 20.00 terug zijn gevlogen naar Schiphol. Eenmaal aangekomen in Amsterdam hebben wij de reis met elkaar afgesloten in de vorm van een groepsfoto en de uitreiking van de poedelprijs voor het winnen van het kaartenklassement. Zoals je op onderstaande foto kunt zien was het ditmaal de eer aan Dylan van Wingerden om aan de haal te gaan met deze prijs. Daarna hebben wij afscheid van elkaar genomen en ging ieder zijn eigen weg. Al met al kunnen wij als groep zijnde terugkijken op een zeer geslaagde editie van de Storsjö Cup.
Tekst: Melvin Brink
Foto: Chris Marijt
Groepsfoto Nederlandse equipe Storsjö Cup 2017
v.l.n.r. bovenste rij: Gilbert Zoutewelle, Lars de Vries, Jording Brouwer (SAO), Remon Tulen (SAO), Teun van der Velden, Stan Geerdink, Jan de Groot, Stefan van Rijn, Nathaniël Vonk, Stijn Brouwer, Mathijs Hoopman, Marco Ribbink.
v.l.n.r. onderste rij: Dirk Oostra, Melvin Brink (SAO), Dylan van Wingerden, Joost Soeter, Gerke Jansen, Jelle Besselsen (SAO), Wouter Velings, Chris Marijt.
